Hieronder staan reacties op het boek ‘Troostvogels’. Als u ook wilt reageren kunt u dit doen helemaal onderaan deze pagina. Alvorens uw bericht op de site wordt gezet, wordt u eerst om toestemming gevraagd om (een deel van) de tekst te plaatsen, met bij voorkeur naam en plaatsnaam.
26 januari 2024
’s Avonds laat het geluid van bekende en ondefinieerbare soorten die onvermoeibaar en vol vertrouwen in het donker hun weg vervolgen, geleid door de talloze heldere hemellichten.
Soms weet iemand niet, wat zij voor een ander betekent. Een lichtje in het donker. Bedankt, Maria.
Anoniem
26 februari 2023
Ik ben er stil van, van Troostvogels … Het duurde even voor ik het na aankoop ging lezen, maar wat heb je dat ontzettend goed geschreven. Door heden en verleden af te wisselen, wordt het verhaal over Willems dood alleen maar sterker.
Emoties in detail beschrijven zonder dat de tekst emotioneel wordt, afgewisseld met een mooi beschreven natuur- of dierenervaring. Echt prachtig. Zoals je al schreef zit er verdriet in dit boek maar het is niet treurigstemmend. Al had ik af en toe wel een bonkend hart en kroop de tekst een dag lang onder mijn huid. Ik ga nog een paar exemplaren kopen om weg te geven aan mensen waarvan ik weet dat ze dit kunnen waarderen. Wat haalt dat boek van jou veel in me naar boven! Ik zal het zeker nóg eens lezen.
Marianne Miltenburg, Dwingeloo
4 Januari 2023
Onderwerp: Reactie boek Troostvogels. Bericht inhoud:
Op bezoek geweest in Willems gedichtentuin. Voelde het grondeloze stromen. En duif hield mij gezelschap. Met grote dank, een gast.
15 augustus 2022
Weet je, Maria, als ik het kwaad in de wereld voel, het kwaad in mijzelf, reikt daar diep in mij een klein kind naar mijn hand, en als ik dan dat handje in mijn hand voel, stroomt er liefde in mij, zo maar, zo mooi. En weet je, Maria, jouw natuurbeschrijvingen doen hetzelfde, zo maar, zo mooi…
Mede Mensdier
12 september2020
Voor de derde keer al heb ik jouw boek ‘Troostvogels’ gelezen. Wij hebben onze jongste dochter, Flore, op eenentwintig jarige leeftijd verloren aan kanker. Onze Flore was net zoals jullie Willem zo een lief en gemakkelijk kind. Moest ik beginnen, ik zou niet meer uitgepraat geraken over haar. Dank je wel om jouw verhaal met ons te delen. Ik heb er enorm veel steun aan gehad. Liefde stopt inderdaad niet bij de dood, liefde is voor eeuwig.
Stefan Cornelissen, Hasselt (B)
6 september 2020
Mijn beste vriendin gaf me jouw boek cadeau, ze had je op tv gezien. Ik wil je zeggen dat ik het boek ieder jaar weer herlas en iedere keer weer vind ik het prachtig en ontroerend. Voor mij is het een heel troostrijk boek, het lezen ervan heeft mij veel gebracht.
Dank je wel daarvoor.
Marga Soons, Zaandijk
Dank voor dit zo prachtige, bemoedigende boek! Veel meer mensen zouden van het bestaan van dit troostvolle boek moeten weten om er op zeker moment voor zichzelf of voor naasten moed uit te kunnen putten.
Een schitterende ode aan uw kind, maar daarnaast vind ik het een uiterst universeel boek, een eerlijke en warme handreiking aan iedereen die moet kampen met een grenzeloos verlies. Niet alleen bij het moeten afstaan van een allerdierbaarste, maar ook bij een zwaar fysiek, intellectueel of emotioneel verlies.
Uw boek laat zien dat verdriet en de bodemloze wanhoop er mogen zijn. Maar het laat ook zien dat – als je het onstilbare verlies in de ogen hebt durven kijken – er daarna weer lucht en licht bij kunnen komen, zo hoopvol !!
Met dit boek hebt u velen – lotgenoten of dankbare ‘gewone’ mensen als ik – een onschatbare dienst bewezen.
Arian Nooren, Gouda
Ik wil een grote dank uitbrengen voor het boek Troostvogels via deze weg. Het heeft me dichterbij de wortels van mijn eigen verdriet en dus ook mijn eigen ZIJN gebracht. Kan niet meer dan een paar bladzijden of soms zelfs zinnen lezen per keer. Jouw verhaal raakt mij diep.
Dank dank dank dat dit boek bestaat.
‘De pruimenbloesem schenkt zijn geur ook aan de hand die hem breekt’
Fleur
bericht => over hoe een moeder
ergens diep in haar hart
een kind tot leven bracht
daar werd het gekoesterd
en kon het groeien en groeien…
dwars door alle eindigheid
en wortel schieten
tot diep in mijn hart…
name => zomaar iemand
“Troostvogels”, wat een indrukwekkend boek! Het grote gemis en verdriet na de dood van uw zoon wordt zó herkenbaar beschreven.
Maar wat een troost is er daarnaast in dit boek te vinden. Uw boek heeft ons diep geraakt en ook veel leesplezier gegeven.
Wij hebben al meer dan 45 jaar geleden onze oudste dochter verloren,maar mede door de troost en de schoonheid van de natuur hebben ook wij met vallen en opstaan ons leven weer
inhoud kunnen geven. We weten dus van beide kanten dat verdriet niet verjaart, maar kennen ook beide troost en kunnen de herinneringen koesteren.
We hebben het boek gelezen op internet (gedownload) en willen het ook graag als boek hebben om het t.z.t. weer te lezen.
Gerrie en Yde Roukema-de Witte, Leeuwarden.
Lieve Maria, ik wil je bedanken voor je boek ‘Troostvogels’, dat ik net heb uitgelezen. Ik ben ook zo’n moeder, de moeder van een overleden kind. Mijn prachtige oudste dochter Daniëlle maakte op 16 januari j.l. een einde aan haar leven, 28 jaar jong. Het is nu voor mij en mijn gezin een half jaar ‘na Daniëlle’… Een heel ander verhaal, een heel ander kind, een dood met een totaal andere voorgeschiedenis. Maar toch….ik voel zoveel herkenning en zoveel nabijheid bij het lezen van jouw verhaal over Willem en jezelf. Dankjewel dat je ‘Troostvogels’ geschreven hebt. Het eerste boek dat ik kón lezen omdat het niet ver van mijn eigen intens verdrietige belevingswereld staat en tóch ook troostend en hoopvol is. Je hebt je boek prachtig geschreven, puur en met nietsontziende eerlijkheid. Ik heb genoten van je beeldende beschrijvingen van de wereld binnen jou en om je heen. Je hebt ‘Troostvogels’ opgedragen aan al die andere moeders zoals wij. Daar ben ik er één van. Ik ben dankbaar dat je boek me bereikt heeft. Ik voel me niet meer alleen, maar onderdeel van een cirkel, de moeders die hun kind ten grave moesten dragen. Intens verdrietige, verscheurde, dappere vrouwen. Het zijn er, zeker wereldwijd, zo ontzettend veel…
Suzanne Uleman, Amersfoort
Vandaag was ik op de begraafplaats te Appelscha waar Willem ligt, op bezoek bij een vriend die in 2000 overleden is en kwam ook langs het graf van Willem. Wat ligt hij er nog altijd erg vredig bij, de tuin staat vol in de bloei, de vogels fluiten, het is rustig. Maar ik weet het nog als de dag van vandaag. Mijn broer zat bij Willem in de klas, hij was een dag later jarig, het was de ergste verjaardag van zijn leven. Ongelooflijk veel respect voor u, en het boek heeft me ook weer veel emotie op laten komen. U verwoordt het heel mooi, het leven, de dood en het leven na de dood. Bedankt voor U verhaal.
Hofman, Haulerwijk
Weergaloos mooi geef je je emoties weer rondom het verlies van Willem, ingebed in je eigen leven, met een scherp maar bovenal liefdevol oog voor de natuur die altijd en overal aanwezig is, zonder ooit sentimenteel te zijn.
Wat ik mij afvraag, is dit: Schrijf je over de dood van Willem? Ten dele. Schrijf je over zijn leven? Zeker, maar er is meer. Schrijf je over je moederliefde? Natuurlijk, ook daarover. Schrijf je over je verdriet? Ook dat, maar nergens doe je zielig, Godzijdank. Mijn visie is dat je over het volledige leven schrijft. Over de autonomie van de mens in dit wonderlijke bestaan. Het leven kan ons maken en breken. Het is echter aan ons wat wij met onze ervaringen doen.Van de vele honderden boeken die ik las, waren er slechts weinige die ik het absolute einde vond. Het jouwe is er daar een van. Veel dank daarvoor, het ga je goed!
Dick Woets, De Pol
Wat een aangrijpend, mooi en ontroerend boek heb je geschreven. Net als vele anderen heb ik ’t ook in 1 x uitgelezen met een lach en en traan. Zo mooi de vogels en de natuur erin verweven. Prachtig! De aanleiding om dit boek te schrijven is natuurlijk van een andere orde, wat alleen een moeder die haar kind heeft verloren kan begrijpen…..
Ik zal je boek met liefde doorgeven aan anderen!
Rob Edelman, Almere Buiten
Afgelopen zomer kampeerden we in de Dordogne. We genoten van de bloemenrijkdom en keken onze ogen uit naar al die vlinders, overal waar je keek. Terug in Nederland zocht ik een manier om de vakantiesfeer nog wat te rekken….. en kwam uit bij Troostvogels, dat ik een paar jaar eerder al eens had gelezen. Nog scherp stond me voor de geest hoe mooi Maria in het boek de sfeer van dat natuurrijke, kleinschalige agrarische cultuurlandschap beschreef, net zoals we in de Dordogne hadden ervaren. Daarnaast maakte het boek toen al indruk door de indringende getuigenis van de troost die natuur kan bieden. En weer werd ik diep door het boek geraakt. Een indrukwekkend boek, uit een indrukwekkend landschap. Hadden we daar maar meer van in Nederland.
Ernst Oosterveld, Harkema
Al een hele tijd keek het boek met de prachtige titel Troostvogels mij op de balie van de AH aan en eergisteren lag hij in de bieb klaar en moest ik hem meenemen. In een adem uitgelezen. Jouw verhaal snijdt mij door de ziel. Mij raakt hoe openhartig en eerlijk je alles hebt neergeschreven waar je doorheen bent gegaan. Alle kanten van het verdriet komen aan het woord. Dit terwijl je tegelijkertijd het rijke en volle leven beschrijft waarin je NU leeft. Ontroerend wat jij door jouw proces te beschrijven mij weer geeft: een prachtig geschenk. Jouw boek is voor mij een ode aan het leven.
Mieke van Teeffelen, Dwingeloo
Dag Maria,
Ik ben onder de indruk van je verhaal. Wat een eer om Willem zo een klein beetje te mogen leren kennen. Dankbaar. Er zijn geen kinderen van mij doodgegaan, ik heb zelfs geen kinderen. In die zin kan ik niet met je meeleven. Mijn broertje is wel verongelukt, een hele lieve vriendin van mij heeft haar dochter verloren aan kanker. Zo weet ik misschien een beetje wat het is. Maar het treft me dat je het leven in de ogen durft te kijken; het immense verdriet maar ook de geweldig mooie dingen. En je eerlijkheid, dat treft me ook. En er zal me iets raken wat ik nog niet onder woorden kan brengen. Bedankt voor het delen, bedankt voor je zijn. Liefs Anouk.
Anouk Kanbier, Zwolle
Dank voor dit bijzondere boek. De manier waarop, de wisseling tussen heden en toen. De gekozen woorden. Het heeft me diep geraakt. Het vraagt om herlezen te worden.
Rieky van Sterkenburg, Gorssel
Ik stuur je deze email, omdat ik in jouw boek zag, hoe jij er wou zijn voor andere moeders of ouders die hun kind verliezen. Dus ik wou je melden: opdracht hier volbracht. Het lezen van je boek betekent veel voor mij. Het kon ook door de muren van afzondering en pijn heen dringen. Dank je.
Brigitte L., Leuven
Ik heb net Troostvogels uitgelezen en ben erg onder de indruk. Ik zou wensen dat een uitgever het onder de aandacht zou brengen van een groter publiek. Je maakt de lezer deelgenoot van je gevoelens en gedachten over het verlies van Willem op een heel integere, ingetogen manier. Je ontleent kracht aan de natuur en je hebt de intentie om anderen te troosten door beaming van hun verdriet. Zo maak je de titel van je boek waar. Daarnaast heb je een literaire vorm gevonden, de afwisseling van je relaas over Willem met je wederwaardigheden in Frankrijk en ook enkele illustraties, die wat mij betreft heel effectief is. Ik ben een verwoed lezer van literatuur en vind je boek én troostend én heel goed qua stijl, constructie en betekenis. Dat wilde ik je laten weten.
Theo van Sambeek, Zutphen.
Een ontroerend zuiver en goed geschreven boek. Verdient een uitgever!
Rudi Wester, Amsterdam / Pouligny-Notre-Dame
Uw boek heeft mijn hart verwarmd.
Viviane Brits, Aartselaar (België)
Ik hoop dat u langs deze weg te bereiken bent. Mijn vrouw en ik hebben uw boek “Troostvogels” gelezen en zijn zeer onder de indruk van hetgeen u schrijft. Hetgeen u verwoordt is voor ons zeer herkenbaar.
U hebt niet alleen ons, maar ik ben ervan overtuigd, ook heel veel andere lotgenoten met dit boek een hart onder de riem gestoken. Nogmaals dank voor uw mooie woorden. Met vriendelijke groeten mede namens mijn vrouw.
Leo Juffermans, Essen, Belgie.
Een indrukwekkend relaas en met doorleefde passie geschreven. De kracht van de liefde,waarmee pijn en lijden uiteindelijk draagbaar zijn, is zo mooi beschreven. Het boek is een kostbaar document, de schrijfster heeft het talent om de troost uit te dragen. Het is een invoelbaar schrijven uit het hart en voor het hart. Als lezer dank ik de schrijfster voor dit document. Een pareltje is dit boek geworden !
Sonja Hiemstra-Chatzkeliowitsch, Engelum.
Ik wil u heel hartelijk bedanken voor uw boek Troostvogels. Uw eerlijke maar bovenal liefdevolle manier van schrijven over het verwerken van het verlies van uw zoon Willem heeft mij enorm diep geraakt en heeft mij veel troost geboden, ondanks dat wij zelf geen kinderen hebben.
Met hartelijke groeten van Karin Meijer, Appelscha
Prachtig boek dat ook ik in een keer heb gelezen en dat ik zeker nogmaals ga lezen. Door een heel diep dal gaan en toch de moed hebben om hier uit te klimmen, vol liefde voor alles wat groeit en bloeit.
T.J.M. Siegersma, Wolvega
Ik wilde even zeggen dat ik heb genoten van dit boek. Het boek heeft mij geholpen mijn scheiding een plaats te geven. Natuurlijk weet ik wat het woord loslaten betekent, maar DOE het maar eens!
Het monumentje wat er komt voor Willem én de engel die Maria cadeau kreeg van haar man deden het. Ik kreeg het beeld voor ogen, mijn handen vormden zich, en ik liet hem los…
Marlies Goosen, Zeeland
Ik heb Troostvogels gelezen en ben tot in het diepst van mijn ziel geraakt door dit prachtig geschreven boek. Met alle reacties op het boek ben ik het van harte eens. Ik ga het zeker nog een keer lezen.
Elly Weijers-Bekker, Culemborg
…Een ontroerend mooi geschreven boek. Mooi om te lezen hoe je troost en rust kon vinden in de natuur. Ik ben in 1998 mijn man verloren, mijn kinderen waren toen 2 en 5. Een geploeter dat jaren geduurd heeft, maar wat er wel voor gezorgd heeft dat ik nu zelf psychosociaal therapeut ben geworden, met een eigen praktijk. Ik ga je boek zeker adviseren aan cliënten.
Trijnie Tuhumena, Hoogeveen
Het boek heeft mij geboeid, van het begin tot het einde. Om eerlijk te zijn, het boek “speelt” zich nog dagelijks in mijn hoofd af. Hartelijk dank voor jouw prachtige woorden, zinnen, passages, foto’s , het beeldend omschrijven van bezigheden van elke dag, omgaan met de dood van Willem, zeer herkenbaar voor mij. (19 jarige dochter dood, motorongeluk, te hard gereden, tegen een grote eikenboom.) Jouw boek is nu een grote steun voor mij en vele anderen die hem lezen en nog zullen lezen.
Lydia Lo A Njoe, Vries
Ontroerend boek. Mooi boek, ook de passages over Frankrijk, de eikelmuizen, Dirk. Knap werk!
Koos Dijksterhuis, Groningen
Wat een fantstische ode aan de natuur, aan de liefde, aan Willem. M’n tranen gingen meerdere keren met me op de loop, maar wat is het een krachtig, hoopvol boek geworden.
Theunis Piersma, Gaast
Het boek heeft mij diep geraakt en geëmotioneerd. Ik heb het in één adem uitgelezen terwijl ik geen lezer ben. De verbondenheid met de natuur en de kracht die daaruit kan worden geput is prachtig verweven met het grote verdriet. Voor een ieder die moeilijk te verteren verdriet in zijn leven ondervindt – en wie niet…- is dit boek een geweldige aanrader.
Jeanette Essink, Koekange
Jij kent mij niet, maar ik jou wel door je boek. Ik mail je om je te complimenteren met je zeer indrukwekkende en realistische boek. Het opzoeken van de stilte in Frankrijk, je verbondenheid met de natuur die je zo prachtig beschrijft. Ik hoop dat velen jouw boek zullen lezen en er hun voordeel mee zullen doen. Ik zal dat in ieder geval zeker doen. Ook mijn man is erg enthousiast. Bedankt!
Nel Philipsen, Zutphen
Het boek Troostvogels gelezen. Erg goed en zo herkenbaar. Bedankt dat je het geschreven hebt. Wij wonen ook buiten op een boerderij en wat helpt de natuur om weer op adem te komen innerlijk.
Ineke Netjes, Kampen
Ook ik heb het boek in één ruk uitgelezen, en zal het aan iedereen aanbevelen. Heerlijk zoals je de natuur beschrijft, en hoe je er troost uithaalt. Als ik niet wist wat voor verdrietigs je meemaakt, zou ik bijna jaloers worden op de heerlijke omgeving waar jullie je huisje hebben in Frankrijk. Ik vind het heel knap dat je zo in je eentje de strijd met je innerlijk bent aangegaan, en alles hebt opgeschreven, en zo de mensen die het niet hebben meegemaakt een kijkje in je ziel te laten zien. Ik vind het jammer dat ik het boek uit heb,en zou nog veel meer van je willen lezen.
Gert Peeters Gielen, Panningen
Het klinkt misschien helemaal verkeerd, maar ik heb genoten van je boek. Van inhoud en vorm, van je taal en je gevoelens. Ik heb het in één dag uitgelezen. En dat is de laatste tijd niet meer voorgekomen. Je schrijft werkelijk hartstikke goed (en ik vind dat ik daar als Nederlandist en ervaren lezer wel over kan oordelen). De dagelijkse gebeurtenissen, intens beleefd, waren niet alleen goed beschreven, maar ze brengen ook een spanning in het geheel. Je voelt steeds dat je weer groeide naar een volgende etappe van het ándere verhaal, het verhaal van Willem. Je leest mee met een helingsproces. Heel bijzonder.
Rikie Oosthof, Lochem
Jouw boek is een kostbaar kleinood zowel voor mij als lezer, maar zeker ook voor jou. Het grootste compliment is wel dat mijn man het boek in één adem heeft gelezen, terwijl hij normaal gesproken nooit iets wil lezen wat met dood en/of rouw te maken heeft. Juist de afwisseling en de paralellen met de natuur maakten het voor hem zo mooi.
Vera van Elk, Nuenen
Troostvogels heeft op mij en mijn man zeer veel indruk gemaakt. Ik voelde me verstrengeld in het verhaal, zoveel warmte en liefde maar ook zoveel pijn, met daarnaast ook weer zoveel troost. De liefde voor de natuur zo mooi beschreven. Al lezende wordt je er helemaal in meegenomen. Een boek om te herlezen.
Nelly Rutten, Budel
Met de vraag “Als je het uit hebt mag ik het dan ook lezen?”, kreeg ik van mijn nichtje je boek Troostvogels. Haar neef, onze zoon, is in 2007, op 24 jarige leeftijd verongelukt. Op zijn fiets geschept door een auto. Vaak zie of hoor je bij dergelijke gebeurtenissen: “Woorden schieten te kort om onze gevoelens uit drukken”. Bij jou gaat dat volgens mij niet op. Je bent in staat om met woorden niet alleen je eigen gevoelens uit te drukken, maar ook die van anderen, zeg maar, de universele gevoelens van mensen en vooral die van moeders, te raken. Je doorzettingsvermogen, je respect voor alles wat leeft, groeit en bloeit, je respect en aandacht voor wat is en voor wat was, maar vooral ook je moed om te doen en te delen, heeft mij diep en met veel bewondering geraakt. Je geeft met dit boek niet alleen veel mensen troost maar ook mogelijkheden om het leven weer op te pakken en dragelijker te maken. Ook namens mijn vrouw Jeanne, vriendelijke gegroet en hartelijke dank.
Mathieu Tacken, Ottersum
Twee weken geleden op zondagochtend gaat de telefoon: “Ing zet je tv aan!” En daar zie ik een vrouw, een moeder, die wordt geinterviewd en haar verhaal vertelt over haar verongelukte zoon! Meteen al hoor ik herkenbare tekst en word ik door deze vrouw, Maria, geraakt. Maria vertelt over het boek dat zij heeft geschreven; Troostvogels. Onmiddellijk nadat het interview is afgelopen snel ik naar mijn pc en zoek de site op. Alweer herkenning als ik de teksten lees. Meteen bestel ik het. Onze zoon Thom is 16 juli j.l. door een scooterongeluk om het leven gekomen. Voor het eerst heb ik het gevoel het juiste boek te hebben gevonden. Twee dagen later ligt het in de bus en in één keer lees ik het uit, ik slok het op! Zoveel herkenning! Ongelofelijk! Maria, dank je voor dit prachtige boek, waar niet alleen ik maar ook mijn man en straks mijn ouders, de vrienden van Thom en onze andere dierbaren kracht uit halen. We laten het rouleren. Het ergste dat een mens kan overkomen is ons overkomen, ons kind verliezen. Jij hebt dat zo treffend verwoord. Dank!
Ingrid van der Laan, Rockanje
Het boek is uit. Mooi, en zeker een krachtbron voor alle mensen die iemand verliezen. Een autobiografie die zoveel meer zegt dan leven met verdriet en het gevecht tegen het verlies. De bewondering voor de natuur en de kracht die je eruit put.
Har Pluijmakers, Susteren
Met bewondering jouw boek gelezen. Het diepe, intense verdriet is voelbaar, maar ook de vreugde en de wil om te overleven. Ook met veel genoegen over jouw leven in Frankrijk gelezen, de natuur en de dieren. Ik wil je zeggen dat ik af en toe zal denken aan al die moeders en vaders die te vroeg hun kind(eren) moeten laten gaan.
Harma van de Horn, Leeuwarden
Wat een prachtig, ontroerend en mooi boek! Geweldig zoals je over de natuur schrijft en er troost in vindt. Ook de website met gedichten vind ik prachtig. Mijn complimenten!
Ineke Wiersema, Hoogeveen
Een prachtige site*, een prachtig boek, dat me al dagen vasthoudt. Mijn zoon is 33 geworden.
Alida Gerritsen, Zevenaar
* www.willemquist.nl (red.)
Ik heb net op de site van Troostvogels de reacties allemaal nog ’s gelezen…wat ontroerend. Opvallend (dat had ik ook) hoeveel mensen hebben gelachen en gehuild. Dat zowel de vrouw als de man het vaak gelezen heeft en hoeveel mensen er troost uit putten, om uiteenlopende reden. En de complimenten over je schrijfstijl… ik kan alleen maar zeggen, ik ben het er helemaal mee eens!
Patricia Snel, Dwingeloo
Ik vind je boek heel mooi en eerlijk geschreven, een boek dat ik zeker nog eens rustig opnieuw ga lezen.
Janke Akker, Appelscha
Wat een prachtig, goed geschreven en diep rakend boek! De achterkant zegt dat het een positief boek is en dat is het, ondanks het verdrietige onderwerp, inderdaad geworden. Je bent een echte schrijver (Max Pam word wakker!) waarvan ik hoop dat nog meer volgen zal.
Maarten Kruijtzer, Anse a l’Ane, Martinique
Ik heb de afgelopen jaren al zoveel boeken gelezen maar hoorde nu pas van het boek Troostvogels. Ik heb het besteld en bijna in één keer uitgelezen.
Wat een herkenning, soms het gevoel dat ik het zelf zo had kunnen schrijven.
En wat een goed gevoel dat het zo normaal is dat het verdriet nu nog zo heftig kan zijn. Dit boek geeft mij weer kracht om verder te gaan.
Annie Lam, Scharnegoutum
Alles wat Maria beschrijft in haar boek roept bij mij veel herkenning op. Maria, fijn dat je dit boek hebt geschreven. Ik vond het fijn om te lezen en ik ben er zeker van dat velen steun kunnen hebben aan dit boek.
Riet van der Honing-Koopmans, Lelystad
Vond het boek moeilijk te lezen…door het tranenvocht dat vaak het zicht vertroebelde. Veel herkenning met deze ervaringswereld… Zoveel pijn, zoveel vreugd, zoveel hardheid, zoveel schoonheid. Moedig om je zo kenbaar te maken voor iedereen die dit boek terhande neemt. En het is waardevol, zo blijkt uit de vele andere reacties. Dank je voor je moed dit te delen… De kraanvogels van Fochteloo [laat najaar gezien] ]laten me proeven van je beschreven droom aan Alie.
Vandenabeele Bruno, Diever
Ik heb net het boek uit, wat een mooi warm boek. Ik heb het gelezen met veel tranen maar ook met een lach. Zo uit je hart geschreven, geweldig.
Mijn zoon Bart is vorig jaar mei gestorven. Je schrijft precies zoals het is. En ik vind ook de natuur zo mooi, en voor alle vogels hangt er wat aan de bomen.
Nicolle Dreuw, Simpelveld.
In enkele dagen heb ik jouw boek uitgelezen. Tussen de “bedrijven” door en overal heb ik zitten lezen. Het boek had een sterke aantrekkingkracht op mij en heeft mij diep beroerd. Het is niet alleen een verdrietig boek, maar ook een een boek vol verwondering en bewondering voor de natuur. Juist door deze balans en afwisseling in het boek en jouw prettige vlotte schrijfstijl, vond ik het – ondanks de tranen zo nu en dan – heerlijk om te lezen!
Simon Bijlsma, Noordbergum
Na het lezen van uw boek heb ik meteen de site van Willem bezocht. Daar weer verder gelezen en de foto’s bekeken. Het boek heeft me geraakt, de gedichten en tekeningen op de site zijn mooi. En prachtig vind ik het tuintje van Willem, echt een schitterende plek. Dat wilde ik even laten weten.
Neely Bij de Leij, Groningen
Ik heb je boek net gelezen. Heb m in 1 ruk uitgelezen kon m maar nie weg leggen. Ik heb echt genoten van je verhaal met af en toe een brok in mijn keel, maar ook met een lach op mijn gezicht.
Ik heb er bewondering voor hoe je alles hebt verwoord in t boek. Veel liefs
Barbara Akker, Appelscha
Mijn man en ik hebben allebei je boek gelezen. Wat een prachtig boek heb je geschreven. Heel herkenbaar voor ons. Sinds de dood van Saskia beleven wij de natuur ook veel intenser. Ik ben wel met de neus op de feiten gedrukt met het feit dat het rouwproces een heel langdurig proces is. Met vallen en opstaan. Voor ons is het nu 1,5 jaar geleden dat ons dochtertje plotseling is overleden. Langzamerhand begint nu pas het echte besef van haar afwezigheid tot mij door te dringen.
Verder vind ik dat je boek heel mooi geschreven is. Toen mijn man het aan het lezen was zei hij regelmatig: dit is echt een mooi boek.
Dank voor je prachtige boek,
Claudia Zuiderwijk, Den Haag
De warmte en oprechtheid die ik in jouw boek beleef (ik kon niet anders, las het in één dag) heeft me diep geroerd. Ons kleinkind Max willen wij ook graag zien opgroeien in een mooie wereld, met liefde voor de natuur. Ongetwijfeld heb je middels jouw boek mensen helpen nadenken over zichzelf. Daardoor zullen minder kansen blijven liggen ten gunste van mens en natuur. Dat is, denk ik, wat jij met Willem hebt bereikt.
De vrijheid die we met vakanties altijd genoten op een afgelegen boerderij, deelden we met heel veel mooie dieren om ons heen. Het roodborstje heeft echter mijn voorkeur. Voortaan zal ik telkens als hij in onze tuin zit aan jou en Willem denken.
Martin Grob, Tegelen
Het boek in één adem uitgelezen. Wat een sfeer zet je neer. Ik zag, voelde en proefde. En veel herkenning wat betreft verdriet. Ik heb gejankt en gelachen en jouw vogels zijn nog steeds om mij heen,
Gerry Pap, Hoogeveen
Een boek met zoveel herkenning. Ik heb er zeker in deze donkere tijd veel troost uit kunnen halen. Dankjewel hiervoor!!
Joske Roos, IJsselstein
Zo mooi…
Trix Plooy, Leiden
Oneindig diep en ontroerend.
Sake de Vlas, Eext
Veel herkenning, prettig leesbaar. Ik hoop dat veel mensen het zullen lezen, het heeft mij enorm aangesproken. Ben er van overtuigd dat veel mensen er kracht en energie uit kunnen putten.
Ton Schraven, Sterksel
Ik heb niet veel op met egodocumenten, vind ze erg van deze tijd (mijn verdriet moet de wereld in), maar dit is gewoon heel erg goed, aangrijpend (uiteraard), zonder neerdrukkend te zijn en uitstekend geschreven.
Fred Hustings, Malden
Het boek liet mijn tranen stromen, geeft me kracht en hoop en een handreiking om weer wat meer van de natuur te zien en daar ook oprecht van te genieten. Want er ligt een schat van wonderen verscholen zonder dat ik het de laatste tijd zag.
Saskia Aarts, IJsselstein(L)
Wat een prachtig boek! Ik hoop dat het veel mensen tot troost en bemoediging zal zijn. Geweldig als je zo over je emoties kunt schrijven en ondanks alles de moed hebt om door te gaan en van zoveel dingen in het leven te genieten.
Marjanne Ringelberg, Arnemuiden
Zaterdagavond het boek in één adem uitgelezen. Het verhaal over Willem is ongelooflijjk knap beschreven. Ik heb gejankt en gelachen, was af en toe vertederd, maar vooral ook vol ontzag over de liefde die voelbaar is op elke bladzijde. De tekeningen (zo mooi in hun eenvoud!) vormen samen met het verhaal een perfecte combinatie.
Eerlijk gezegd, zoog het verhaal van Willem me zo mee, dat ik het deel in Frankrijk af en toe vluchtig heb doorgelezen. Bij het herlezen zal ik ook dat deel meer recht doen.
Aletta Buiskool, Nieuw Scheemda
In één adem. slechts onderbroken door noodzakelijke zaken als het inschenken van drinken, wc bezoek, patat bakken en afwassen, heb ik het boek gelezen. Ik vond het een lust om te lezen. Dat laatste klinkt misschien raar in dit geval, maar ik heb er even geen andere woorden voor, het is zo mooi, zo goed, zo levendig, zo ontroerend. Ik kon het niet loslaten, niet tot de volgende dag aan de kant leggen. Prachtig zoals het volle leven, de dood en het leven na de dood wordt beschreven.
Appie Boonstra, Appelscha
In één woord: Prachtig!
Ik heb het met plezier gelezen, me geen moment verveeld, gelachen, net niet gehuild. Maar eigenlijk is het ook helemaal geen droevig boek geworden. Er zit gewoon teveel compassie in, met alles en iedereen. Aan ieder moment is iets moois ontleend, zo niet direct, dan wel nadien. Er zit veel verdriet in, maar het is geen verhaal van een lijdensweg.
Willem van Manen, Assen
Het boek heeft indruk op mij gemaakt. Het is een goed toegankelijk, leesbaar verhaal, door de gekozen dagboekopzet waarbij de beschrijving van wat elke dag beleefd wordt in de omgeving, een goede afwisseling vormt met de terugblik op de gebeurtenissen in het verleden en zo het thema niet te zwaar wordt. Ook is het daardoor een logisch geheel met een begin en een eind.
De verhalen over de natuur in de omgeving van het huis in Frankrijk zijn overweldigend (zeker ook de foto’s) en uitbundig. Aardig is dat ook het sociale aspect van wat er in het gebied speelt, is meegenomen. Het geheel is hier en daar gelardeerd met humoristische passages of situaties die het voor de lezer prettig maken en hem in staat stellen het verhaal ook te blijven doorlezen (en liefst in een keer uitlezen).
De laatste negen jaar en de situaties uit het verleden zijn gevoelig en beeldend beschreven, zonder dat het pathetisch wordt. Mede daarom denk ik qua doelgroep dat het geschikt is voor mensen die een soortgelijke situatie hebben meegemaakt, maar ook voor eenieder die na een zware periode in zijn leven de draad weer op moet of wilt pakken. Het boek kan een steun in de rug zijn, en laten zien dat anderen ook met pijn en lijden worstelen, maar dat het toch mogelijk is uiteindelijk weer verder te kunnen.
Marjan Jager, Oosterwolde
Wanneer u ook wilt reageren naar aanleiding van de website of het boek, kan dat hieronder in de digitale “bloknoot”.