Reacties, recensies en publiciteit

Vanaf heden is het Mensdier ook te verkrijgen en aan te vragen bij de bibliotheek

21 Maart 2023
Heb Het Mensdier gelezen. Een mooi en authentiek verslag van een zoektocht en een blik op hoe jij in het leven staat. Heel zinnig hoe je het Verlichtingsdenken voortzet en de mensen oproept geen volgers te worden (zich gek te laten maken door alfamannen met een ego-probleem) en zelf te blijven nadenken. Dat is misschien wel, behalve de zucht naar ‘hebben, hebben’ de grootste makke van deze tijd. Je bent positief, je houdt van de mens, gelooft in zijn goede wil, een essentiële voorwaarde om samen verder te komen. Petje af van mijn kant.
Piet van den Hout, Tilburg

4 november 2022
Ik ben een groot liefhebber van natuurdagboeken en Het Mensdier is er wat mij betreft eentje uit de buitencategorie. Met veel instemming lees ik je beschouwingen over de toestand in de wereld, maar bovenal geniet ik van je natuurbeschrijvingen.
Aaldrik Pot, Norg

15 augustus 2022
Weet je, Maria, als ik het kwaad in de wereld voel, het kwaad in mijzelf, reikt daar diep in mij een klein kind naar mijn hand, en als ik dan dat handje in mijn hand voel, stroomt er liefde in mij, zo maar, zo mooi. En weet je, Maria, jouw natuurbeschrijvingen doen hetzelfde, zo maar, zo mooi…
Mede Mensdier

Mei 2022  Zoetermeer
NBD Biblion 

Na de verbreking van een 31-jarige vriendschap probeert de auteur in haar Franse huis de woorden te vinden die haar emoties concreet en hanteerbaar maken. Ze is cultureel antropoloog met liefde voor de natuur en ze schrijft elke dag over wat ze ziet in de wereld en in de natuur om zich heen. De maatschappij is het geordende leefgebied van het Mensdier, dat niet voor het dierlijke hóeft te kiezen! Ze kijkt uit naar overtrekkende kraanvogels, ziet op haar wildcamera vossen, dassen, egels, boommarters en zoekt naar alles wat leeft in de omliggende weilanden, heggen en stroompjes. Ze praat met buren over de jacht, waar zij fel op tegen is, zíj ziet dieren en fraaie vegetatie, buren zien ongedierte en onkruid. Haar hoofdzaken zijn haar vrijheid, haar (klein)kinderen en de natuur. In het tweede deel is ze terug in Nederland en wekelijks schrijft ze haar ‘Moralistische praatjes’. Ze protesteert daarin tegen mens- en natuuronwaardig (groeps)gedrag en vrouwonvriendelijkheid, en blijft tegelijkertijd van het mooie en lieve genieten. Natuur en maatschappij zijn verweven.”

3 december 2021  Dagblad van het Noorden, Meppeler Courant, De Westervelder
Maria Quist schrijft met ‘Het Mensdier’ persoonlijk verhaal

DE TAKKELING, november 2021
Het Mensdier, van Maria Quist. Uitgegeven in 2021. Uitgeverij L’Indépendence,
Dwingeloo. Gebonden, 312 pp. ISBN 9789090346731. Euro 22.50. Te bestellen via boekhandel of bol.com (zie ook website van Maria: mariaquist.nl, voor achtergronden en eerste hoofdstuk).
Dat de WRN een landelijke club is, met een trouwe aanhang, heeft alles te maken met Maria Quist, in de late jaren tachtig door Bert Takman binnengehaald als secretaris van wat toen nog een roofvogelclub voor alleen het noorden van het land was. Bij de uitgave van de Ecologische Atlas van de Nederlandse Roofvogels, in 1993, kreeg Maria het idee om de club landelijk te maken. In de daaropvolgende jaren wist ze als coördinator de WRN tot grote hoogte te stuwen, niet het minst door uitgave van De Takkeling en door een veelheid van activiteiten onder het mom van groot-groter-grootst (denk alleen al aan de berg postkaarten die ze liet maken, een erfenis die nog steeds nagalmt). Dat we als club onafhankelijk zijn en in financieel goeden doen heeft alles te maken met haar activiteiten in de eerste tien jaren van de club (en daarna met het zorgvuldige beheer door oud-penningmeester Sake de Vlas). Nadat haar jongste zoon, Willem, verongelukte in 1999, werd het runnen van de club van roofvogelaars teveel. Ze trad terug, overigens zonder dat ze op haar lauweren ging rusten. Dat bleek wel met de uitgave van Troostvogels in 2008, waarin de dood van Willem centraal stond en de natuur een sleutelrol speelde in het dagelijkse leven. In 2017 volgde Het verhaal van Pieterrr, over het wedervaren van Pieter de Haan, een WRN’er die – om het zacht uit te drukken – een onconventioneel leven leidde. Daar is nu een derde boek aan toegevoegd, Het Mensdier, wederom gevuld met persoonlijke ervaringen, vreugde en verdriet, familie en vrienden, natuur, Frankrijk, een leuk hondje, levenslessen, moralistische praatjes (een van de hoofdstukken zo genoemd, aan zelfspot geen gebrek), stokpaardjes, jagers, boeren (Jean-Jacques), filosofen, verontwaardiging over de aantastingen van onze leefwereld, bevindingen met de wildcamera, stadsduiven, voertafels… Allemaal verteld precies zoals we Maria kennen, betrokken tot op het bot. Maar het is, net als de eerdere boeken, bovenal een lofzang op het leven (wat eengepaste ondertitel voor Het Mensdier zou zijn), op de Natuur en op zelfstandig denken.
Het boek is fraai gebonden uitgegeven, mét kapitaalrandje. Gebonden in de betekenis van écht gebonden, met garen dus. En een weggeefprijs! Waar vind je dat nog!
Rob Bijlsma, De Takkeling 29(3), 2021 blz. 264-265

31 oktober 2021
Mooi vind ik je deskundige en betrokken waarnemingen van wat de natuur elke dag te bieden heeft in combinatie met je dagelijkse reflecties over nieuws en ontwikkelingen in onze samenleving. De meeste observaties en overwegingen kan ik van harte onderschrijven.
Mooi ook dat je in je gedrag laat zien dat je geen natuurfundamentalist bent. Daardoor krijgen je impliciete en expliciete oproepen van respect (voor natuur en mens) extra veel kracht.
Bram van Leeuwen, Woerden


5 augustus 2021
Ik heb het boek Mensdier met plezier gelezen. Een toegankelijk geschreven boek, waarin grote liefde voor en kennis van de natuur worden afgewisseld met mijmeringen over actuele onderwerpen. In de overpeinzingen zit genoeg stof om over door te praten. Ik vind het mooi dat het optimisme in het boek overheerst. Vaak genoeg lees je tegenwoordig stukken in de krant waarin de somberheid niet van de lucht is.
Marian Jager, Oosterwolde

22 juli 2021
Heb genoten van dit prettig geschreven boek. Het is alsof je meewandelt in Frankrijk en Nederland en samen met Maria terugkijkt op de belevenissen van die dag/week. Er is veel aandacht voor dat wat het leven de moeite waard maakt op haar zoektocht naar een mooiere samenleving.
Marleen Munniksma, Amsterdam

19 juli 2021
Bedankt voor het boek Het Mensdier! Een fijn, opbeurend, duidelijk en mooi geschreven boek! Ook leerzaam!
Familie Boonstra, Appelscha

18 juli 2021
Bol.com recensie
Waardevol boek over de natuur en de mens. Ik raad dit product aan

  • MarianneJoanne
  • 60-69 jaar
  • Nieuwegein

Een prachtig geschreven verhaal in dagboekvorm – een vorm waar ik eigenlijk niet van hou, maar die hier geen moment storend is. Het is vooral een relaas van het leven – en dan in het bijzonder de natuur – zoals de auteur die ervaart rondom haar woning op het Franse platteland, hoe ze vanuit die paradijselijke plek het wereldnieuws tot zich neemt en als antropoloog het ‘mensdier’ beschouwt en analyseert. Het is ook een uiting van verontwaardiging, bewondering en ongerustheid over hoe het mensdier in de wereld staat. Geloof, politiek, oorlogen, alles komt aan bod. Haar liefdevolle beschrijvingen van de verschillende diersoorten maakt het lezen tot een feest. De vreugdevolle spanning m.b.t. haar wildcamera’s springt op je over, je wilt net zo graag als zij weten wat er nu weer op beeld staat … de boommarter, de das of toch weer die vos. En welke natuurliefhebber kent niet het gevoel dat je bekruipt als je een hek van een weiland ziet openstaan … daar móét je doorheen toch?

“Kraanvogels! Cirkelend winnen ze hoogte, het kroekroekroe aanzwellend en afnemend, draaiend naar links, draaiend naar rechts, met zilverwit in de zon oplichtende vleugels. De twee groepen laten zich in lange linten afzakken om verderop samen te komen, opnieuw omhoog cirkelend, hoger en verder, om ten slotte in een rechte lijn naar rechts, in zuidwestelijke richting op te lossen.”

De overgangen tussen de tekstdelen over de wilde dieren om haar heen en de mensenwereld gaan vloeiend in elkaar over, metaforisch zelfs hier en daar. Maria Quist voelt zich betrokken en verantwoordelijk en zal al wat waardevol is met haar pen verdedigen en uitdragen, en dit voelt ze niet alleen als haar recht, ze vindt het vooral haar plicht! En daar is ze met dit boek met verve in geslaagd. Als ik dan toch een minpuntje moet noemen: het geregeld ontbreken van persoonlijk voornaamwoorden (‘Herinner mij i.p.v. Ik herinner mij…), maar daar is het dan ook een dagboek voor, denk ik dan maar.

16 juli 2021
Wat kun jij schrijven zeg en ‘kijken’ – zowel naar de natuur als naar mede-mensdieren. Met plezier gelezen (en voor herlezen vatbaar) en nieuwe gezichtspunten verkregen om over na te denken. Tav de mensdieren waardeer ik zeer de ruime, beyond set boundaries en doorgaans positieve opvattingen, je belezenheid, historische reflecties en dat alles vaak eindigend in een ‘down to earth’ / no nonsense conclusie. Bedankt!
Maarten Kruijtzer, Rye

16 juli 2021 Hoogeveensche Courant en Meppeler Courant
Eenzaamheid zoeken en je laten troosten. ‘Op een afgelegen plek de waarde van al het leven ontdekken’
Lees verder

20 juni 2021
Ik heb enorm veel leesplezier aan je boek beleefd. Je hebt me meegenomen op aangename, leerrijke wandelingen die zo enthousiast verteld en beschreven werden dat het leek alsof ik zelf in Frankrijk was. Bijzonder hoe je erin slaagt je gedachten, meningen en gevoelens onder woorden te brengen.
Vivianne van Eesbeek, Mechelen

12 juni 2021
Interview op Cassata radio Drenthe van 12 juni 2021. Vanaf 42:10 minuten.
https://www.rtvdrenthe.nl/radio/programma/3/Cassata/aflevering/64044